Warszawa, 10 grudnia 1926 r.
Na 308 posiedzeniu Sejmu poseł Herman LIEBERMAN w imieniu Komisji Prawniczej referował jej kategoryczne stanowisko co do uchylenia „dekretu prasowego”. Cytat tutaj podany był bardzo ważny z tego względu, iż za kilka miesięcy poruszane tutaj problemy prawne znajdą swoją kontynuację przy próbie uchylenia następnego pakietu prasowego.
„W imieniu Komisji Prawniczej, na podstawie jej jednomyślnej uchwały mam zaszczyt przedłożyć Wysokiemu Sejmowi do uchwalenia projekt ustawowy uchylenia rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 4 listopada 1926 r. o karach za rozpowszechnianie nieprawdziwych wiadomości oraz o karach za zniewagę władz i ich przedstawicieli.
Zanim przystąpię do krótkiego uzasadnienia wniosku Komisji, poczuwam się do obowiązku, by uczynić następujące zastrzeżenie.
Komisja Prawnicza wnosi o uchylenie dekretu za pomocą ustawy, w formie ustawy, jakkolwiek według noweli konstytucyjnej wystarcza jednostronny akt, jednostronna decyzja Sejmu. Jeżeli pomimo to Komisja Prawnicza wnosi o uchylenie dekretu w formie ustawy, to czyni to z następujących powodów:
(................)
