Poznań, 6 lutego 1927 r.
W Poznaniu odbyło się zebranie zarządów wojewódzkich związków, związków powstańców i wojaków na Górnym Śląsku, Poznańskiem i Pomorzu.
Na zebraniu uchwalono jednogłośnie rezolucję następującej treści:
„Zebrane w Poznaniu zarządy związków powstańców i wojaków zachodniej Polski stwierdzają, że związki przez nie reprezentowane popierają w całej pełni dążenie ministerstwa spraw wojskowych w osobie Marszałka PIŁSUDSKIEGO do zorganizowania narodu polskiego celem ochrony granic Rzeczypospolitej. Jako naczelną swą zasadę uważa związek powstańców i wojaków prowadzenie prac w zakresie przysposobienia wojskowego swoich członków. W stosunku do innych organizacji przysposobienia wojskowego zajmuje stanowisko rzeczowego dążenia do skoordynowania pracy przysposobienia wojskowego w kierunku największej jej owocności”.
Zebrani wysłali depesze hołdownicze do pana Prezydenta Rzeczypospolitej i do Marszałka PIŁSUDSKIEGO.
W tym samym dniu, lecz w Warszawie w godzinach popołudniowych odbyła się w prezydium rady ministrów konferencja w sprawach Górnego Śląska. Przewodniczył wicepremier Kazimierz BARTEL. W konferencji udział wzięli ministrowie: spraw wewnętrznych, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, spraw zagranicznych oraz przemysłu i handlu. W obradach uczestniczył także wojewoda śląski Michał GRAŻYŃSKI.
O godz. 13 prezes rady ministrów i minister spraw wojskowych Marszałek PIŁSUDSKI przyjął wicepremiera Kazimierza BARTLA, z którym odbył dwugodzinną konferencję.
Co to za nagła "sprawa śląska" ?
