Warszawa, 13 lutego 1928 r.
Przemówienie radiowe wicepremiera Kazimierza BARTLA.
Szanowni Państwo !
Mam dość wyrobioną wyobraźnię, aby przedstawić sobie, że w tej chwili aparat, do którego mówię, reprezentuje około 170 tysięcy słuchaczy. Jest rzeczą dla mnie trudną i dlatego czuję się niesłychanie skrępowany. Aby nie uciec, postawiłem przy drzwiach porucznika ZAĆWILICHOWSKIEGO, który mnie pilnuje. Tym sposobem istnieje gwarancja, że tych 30 minut wytrzymam i do tego aparatu mówić będę.
(...)
